کد مطلب:46037
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:22
راهيابي خطا و بطلان در علم حصولي و حضوري، چگونه است؟
در علم حصولي از آن جهت كه بين عالم و معلوم واسطه موجود است و آن واسطه مفهومي است كه نمايانگر واقع است، جريان صواب و خطا و حق و باطل و صدق و كذب به معناي انطباق حاكي و محكّي و عدم انطباق آنها با هم مطرح ميشود، ولي در علم شهودي از آن جهت كه بين شاهد و مشهود واسطهاي نيست، معناي صواب و حق و صدق همان ثبات و استمرار و اتقانِ عيني است، نه انطباق؛ چنانكه هرگز مجالي براي خطا و باطل و كذب نخواهد بود؛ زيرا هرگز شئ معيني با خودش سنجيده نميشود، اولاً، و از خودش سلب نميشود ثانياً. از اين رو خطا و مانند آن در علم حضوري راه نمييابد.
آري اين مطلب مخصوص موردي است كه نَفْسِ انسان با مثال منفصل يا عقل منفصل يا با نگرش ويژهاي به متن موجود ماديِ خارجْ ديدار شهودي داشته باشد، نه با مثال متصل كه در اين حال محتمل است شهود او خطا و كشف او كذب و حضور او غيبت از واقع باشد.
: آية الله جوادي آملي
حيات عارفانة امام علي(ع)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.